قمه زنی ؛ نماد افراطیت شیعی

محرم نخستین ماه سال هجری قمری است و عاشورا دهم  این ماه و مصادف است با شهادت حسین نواسه‌ی پیغمبر اسلام؛ حسین امام سوم شیعیان و یکی از چهره‌های تاثیر گذار و ماندگار تاریخ بشریت است که عاشورا را یا دهم محرم را از خود به یادگار گذاشته است که در این روز سالانه میلیون ها انسان در سراسر جهان بخاطر شهادت او اشک می‌ریزند و با او تجدید بیعت می‌کنند. او در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری در یک مبارزه رو در رو با لشکریان عمر سعد جام شهادت را نوشید، هم زمان هفده عضو خانواده‌ی خود را نیز در این جنگ از دست داد. از آن ببعد روز عاشورا که روز دهم معنی می‌دهد به یک روز بزرگ عزاداری نه‌تنها برای هواداران او بلکه برای تعدادی زیادی از مسلمانان مبدل شده است. برعلاوه از عاشورای سال ۶۱ هجری قمری نزدیک به ۱۴۰۰ سال می‌گذرد؛ اما هم چنان میلیون‌ها انسان آن روز را تجلیل می‌کنند و بخاطر شهادت او اشک می‌ریزند.
در شرایط کنونی جمهوری اسلامی ایران، با داشتن بزرگترین جامعه روحانی بزرگترین مرکز مذهب جعفری را تشکیل می‌دهد؛ اما مردم این کشور نسبت به کشورهای دیگر اسلامی متمدن تر اند و هیچ وقت به افراطیت مذهبی رو نمی‌آورند. دراین کشور نه افراطیت شیعی وجود دارد و نه سنی. این در حالی است‌که دولت ایران به شدت مذهبی و مسلح به مذهب جعفری است. آزادی مذهبی صدها سال است که در سرزمین ایران برقرار است و پیروان مذهب جعفری همواره توانسته اند محافل مذهبی شان را برگزار کنند؛ قیمه زنی را حرام می‌دانند و بجای خون ریزی با ساز و زنجیر از این مراسیم تجلیل به عمل می‌آورند.  
برعکس در افغانستان، بیشتر از صد سال گذشته آزادی برگزاری برنامه‌های مذهبی وجود نداشت و حال که این شرایط مساعد شده است، مردم افراط می‌کنند و با خشونت کامل به ماتم می‌نشینند. از سوی هم عزا داری شیعی در افغانستان بیشتر از دوصد سال قدمت ندارد، بسیاری از رسوم مذهبی شیعیان مانند عزاداری حسینی، نکاح نامه، خمس، ذکات و غیره مدرن است که در دوصد سال آخیر وارد رسم و رسوم مذهبی شیعیان افغانستان شده است. همان طوریکه قیمه زنی، این رسم ناپسند و افراطی در ۲۰ سال آخیر از عراق و پاکستان به افغانستان آورده شده است.
چنانچه همین اکنون در مناطق روستایی هزاره جات قیمه زنی رایج نیست و مردم با این پدیده بلدیت ندارند. این عمل افراطی صرف در چند شهر بزرگ از جمله کابل توسط افرادی به اجراه گذاشته می‌شود که هیچ آگاهی در مورد دین ندارند و فقط در پی خشونت اند و با ریختن خون نا پاک شان، بربریت و وحشت را به نمایش می‌گذارند. مشخص این عمل افراطی غیر مذهبی و غیر انسانی، در پانزده سال گذشته بیشتر از پاکستان به افغانستان آورده شده و عملاً اجراه می‌گردد. حتا همین مهاجرین هزاره این رسم را در ایران نیز انجام می‌دهند و در پی اجرای آن در کشورهای غربی نیز هستند. خوشبختانه مهاجرین که از ایران برگشته اند، دارایی این دیدگاه نیستند و بیشترشان انسان‌های متمدن اند که آزادی و دموکراسی را تمثیل می‌کنند. اما متاسفانه پاکستان همانطوری‌که در تربیه افراطیت سنی و وهابیت نقش بازی کرده، در تربیه افراطیت شیعه نیز نقش بازی کرده است. در ده روز محرم، شهرهای بزرگ پاکستان با خون انسان های نادان رنگین می‌شود و هزاران لیتر خون به سرک‌ها ریخته می‌شود. در حقیقت قیمه زنی با انتهار هیچ تفاوت ندارد، هردو ماهیتاً خشونت را ترویج می‌کند.
طرح اخیر وزارت حج اوقاف، گارنیزون و نهادهای امنیتی در مورد برگزاری محافل عاشورایی در مساجد بهترین طرح است، مردم اجازه ندارند بخاطر برگزاری مراسیم عاشورا، زندگی را بر کام دیگران تلخ کنند و با اجرایی قیمه زنی باعث تشدید اختلاف‌های قومی، مذهبی شوند. دولت حتا حق دارد، قیمه زنی را رسماً ممنوع و عاملین آن را مورد پیگرد قرار دهد. همان‌طوری که دولت برای از بین بردن افراطیت طالبانی و داعشی تلاش می‌کند، باید برای از بین بردن افراطیت شیعی نیز اقدام کند و این رسم‌ افراطی را بصورت کامل محو نماید. برعلاوه دولت مکلف است، برنامه‌های مذهبی را که باعث از بین بردن آرامش اماکن عمومی می‌شود، محدود کند تا انسان‌های غیر افراطی و غیر مذهبی بتوانند در محیطی که زندگی می‌کنند، آرامش داشته باشند. لازم است، روحانیون، آیت الله‌ها و شخصیت‌های پرنفوذ جامعه‌ی شیعه، فعالین جامعه مدنی نیز از این طرح حکومت حمایت کنند و مردم را در برگزاری مراسیم عاشورایی در مساجد تشویق نمایند.
واضح است که همه ملاها و امام مساجد با قیمه زدن مخالف اند و آنرا یک عمل غیر اسلامی می‌دانند. همان طوری که اکثریت هزاره‌ها طرف دار مدنیت و مخالف افراطیت هستند باید علیه قیمه زنی و خون ریزی مذهبی نیز بیستند و به این عمل وحشیانه نه بگویند.