هفتمین سالیاد شهادت حسین علی یوسفی

حسین علی یوسفی در ولایت غزنی چشم به جهان گشود ودر همان ایام کودکی همراه خانواده اش به پاکستان مهاجر کردند. او  تحصیلات ابتدای را در کویته اغاز کرد ودوره ساینس کالج را به موفقیت گذراند و از دانشگاه بلوچستان ماستری گرفت

و در همان دانشگاه شروع به تدریس کرد و از دوران دانشجوی مبارزات سیاسی خود را شروع نمود

او که رنج صد سالۀ قوم خود را به دوش می کشید مخصوصا از زمان حکومت عبدالرحمان که نسل کشی هزاره ها به طور جدید آغاز شد و  60% هزاره را قاتل عام کرد و دید که در پاکستان و افغانستان رنگ قومی و نژادی دارد به مبارزه ایستادا به دلیل شرایط  سیاسی وفرهنگی , جامعه پاکستان در دوران دانشجوی اش  به جنبش دانشجوی هزاره ها پیوست ودر دو دوره ریاست فدراسیون دانشجوی هزارها, در پاکستان فعالیت های چشم گیری را در راستای گسترش فعالیت های دانشجوی انجام داد.

یوسفی با جمعی از دوستان خود (هزاره دموکراتیک پارتی ) را ایجاد کردند 

و رهبریت (HDP) را به عهده داشت و تلاش های خستگی ناپذیری برای مردم هزاره داشت وپس از آن انجمن های صنفی متعددی را نیز تشکیل داد. حزب دموکراتیک هزاره”(HDP) که اکنون به بستر خوب سیاسی برای جوانان هزاره در کویته ی پاکستان تبدیل شده و او به مردم هزاره های پاکستان این حزب (HDP) را  به میراث گذاشته است 

حسین علی یوسفی هفت سال پیش در روز دوشنبه ۲۶/۱/۲۰۰۹ در شهر کویته پاکستان مورد حمله تروریستی قرار گرفت و به شهادت رسید

و سالیاد شهادت حسین علی یوسفی را به خانواده اش و دوستدارانشان تسلیت عرض می کنم روحش شاد و یادش ماندگار

مادر تاريخ درگذشت

زني كه در دامن پاك و بردبارش، شهره‌ترين معمار تاريخ يك ايل منكوب و محروم را پرورش داد، در پرتي و دورافتادگي غربت، درگذشت. مادر محروميت‌ها، اگرچه در دورافتادگيِ غربت در گذشت اما بي‌پيرايگي و سادگيِ سراسر زندگي‌اش آن قدر شكوه و هيبت داشت كه تماميت يك ايلِ بزرگ و چندميليوني از ته دل آرزو داشتند فقط يك‌بار به زيارت‌اش محشور شوند و خاك قدم‌هاي مقدسش را سرمه‌ي چشمان تنگ و مؤرب‌شان كنند. مادر تاريخ به سياق فرزند شهير و فرزانه‌اش؛ آن سمند خوش‌قدمِ سپيدپيشاني، هيچگاه از ثروت و توجه و امكاناتي كه به موجب نام و نشانه‌ي آن معمار بزرگ تاريخ مي‌توانست به چنگ بزند، استفاده نكرد. همان سان كه عبدالعلي مزاري يك "قيران" براي معيشت خانواده‌اش به ميراث نگذاشت، مادر تاريخ هم با آن كه مي‌توانست ثروت هنگفت چند ميليون انسان را به خانه‌اش بريزد تا ديوار خانه محقرش درز نداشته باشد و زينب؛ آن تنها یادگار نازنین سمند خوش‌قدم مان، بتواند بر پرِ قو بخوابد اما چنان نكرد و هيبت و شكوه مادرانگيِ ايل فقر و محروميت را بر زرق و برقي كه به مقدسات سوگند مسلم ترين حق‌اش بود، ترجيح داد.

مادر تاريخ آن قدر هيبت و شكوه داشت كه قارون‌ها و ستاره‌داران قلدر و گنده‌اي كه در كابل بر ميراث مقدس فرزند فرزانه‌اش جولان مي‌دهند، از عكس بوسيدن دستان فرتوت و مقدس او براي خودشان پايه‌هاي متزلزل و کاغذین نفوذ و محبوبيت اجتماعي مي‌ساختند و مي‌سازند. مادر محروميت‌ها با سربلندي و شكوه هرگز از تيكه‌داران ناخلف ميراث فرزندش، نخواست ديوار درزخورده‌ي خانه‌اش را تعمير كنند يا مزار غريب و بي‌در و پيكر فرزندش را نوسازی و مرمت كنند. مادر تاريخ، باشكوه زيست و باشكوه رفت. بر عظمت و هيبت و روسپيدي ات كلاه از سر بر مي‌داريم. بدرود مادر تاريخ محروميت!

خادم حسین کریمی 

They burned down a school in eastern part of capital Afghanistan

Kabul has witnessed many tragedies, from massacres to lynching a young woman in daylight in the center of the city. But I had not heard if any school was burned down even during the havoc of the mujahidin rule. Today it happened! They burned down a school in eastern part of the city. However, such mundane act cannot weaken our spirit and our determination to get education and keep lightening the candle of knowledge! Our thirst for knowledge will grow deeper and broader and we will avenge them by knowledge! I'm sure knowledge will prevail over darkness, bigotry and ignorance!

Jawad zawulistani