دوستان عزیز، خسته نباشید

امروز وقتی فیسبوک را باز کردم متوجه شدم که به شکل عجیبی تعدادی زیادی از دوستان خوبم گرفته، دلگیر وخسته اند.

به نظرمن هیچگاه هیچ شرایطی را نمیتوان یافت که برای آدمیزاد کاملا ایده آل باشد و هیچ کسی از هیچ چیزی هیچ شکایتی نداشته باشد. بهتر است بپذیریم که مدینه فاضله ویا شرایط آرمانی که در آن هیچ مشکلی وجود نداشته باشد وهیچ چیزی برای فکر کردن وهیچ مسله ای برای حل کردن نباشد اصلا وجود ندارد. 
هیچ خوبی بدون حضور بدی معنی پیدا نمیکند، هیچ زیبایی بدون زشتی معنی ندارد وهمینطور بقیه موارد. پس بهتر است با واقعیت های جامعه انسانی کنار بیاییم. طبیعت آدمیزاد نا آرام بودن، متحرک وبی قرار بودن شان است، آدما از سکون و تکرار زود خسته میشوند ومدام دوست دارند تغییر بیارند و چیز های جدیدی تجربه کنند.
به نظرمن، حیات و موجودیت ما زمانی معنی پیدا میکند که: انگیزه ای برای حرکت وتلاش داشته باشیم، موضوع ومسله ای برای فکر کردن وچالش های برای حل کردن، وگرنه مرده ای متحرکی بیش نیستیم.

در ضمن فراموش نکنیم که زندگی بدون چالش وبدون مشکل همچین زندگی زیاد جالبی هم نیست. درست است که روبرو شدن با سختی ها انرژی، حوصله، فکر و...زیاد را لازم دارد، اما یاد مان باشد که همیشه روبروشدن وحل کردن مسایل سخت وپیچیده است که بزرگترین درس های زندگی را به ما میدهد.

علی جعفری