در دو روز اخیر ابراز تأسف و تأثر فراوان، در فیسبوک جهت درگذشت هنرمند جوان همایون هنر دیده می شود. خیلی از دوستان از طریق چت از من سوال می کنند که این هماین هنر چیکاره بوده است؟ این ها راست می گویند. در این کشور خیلی ها بعد از مرگش شناخته می شود یا قدرش دانسته می شود.
این پرسش ها مرا به یاد آن قصه ی استاد دانشگاه انداخت که می گفت: صوفی غلام نبی عشقری خیلی از زمستانها نمی توانست مصارف سوخت خود را خریداری کند و بعضی ها برایش چوب به طور کمک می دادند. به خاطر نداشتن تیل چراغ شب ها نمی توانست تا ناوقت شب مطالعه کند. اما حالا در مراسم سالروز درگذشت آن دیک های برنج بار میشود و مصارف هنگفت صورت می گیرد و از آن گرامیداشت می شود.
همین است که ما در کنار سایر افتخارات خود مانند: غیرت افغانی و..... افتخار شهید پروری یا مرده پروری را نیز با خود داشته ایم.
کاش دولت مردان برای قشر فرهنگی و هنری یک فکر اساسی نمایند.
نویسنده:اسدالله پژمان
No comments:
Post a Comment